Co robić, gdy widzimy, że zachowanie dziecka się zmieniło, a próby nawiązania z nim kontaktu przynoszą więcej złego niż dobrego? Jak zachować się, gdy nasza pociecha zachowuje się inaczej niż zwykle, gdy jest pobudzona, niespokojna, agresywna czy przygnębiona? Jak pomóc dziecku, które nagle straciło chęć do zabawy i nauki? Kiedy warto iść do psychologa dziecięcego, a kiedy do psychiatry?
Lęk przed wizytą
Każdemu rodzicowi zależy na tym, by jego dziecko prawidłowo się rozwijało, by było szczęśliwe i radosne. Może się jednak zdarzyć, że zachowanie dziecka zacznie nas niepokoić, bądź też, że o sprawianych przez nie trudnościach poinformuje nas nauczyciel w szkole czy przedszkolu. Wówczas (w zależności) od skali problemu warto rozważyć wizytę u psychologa lub psychiatry dziecięcego.
Decyzja o takiej wizycie zazwyczaj nie jest dla rodzica łatwa, bowiem w Polsce korzystanie z usług psychologa czy psychiatry obarczone jest wieloma stereotypami. Negatywnie kojarzy się zwłaszcza wizyta u psychiatry, przez co wiele osób borykających się z takimi czy innymi trudnościami decyduje się mierzyć z nimi samotnie. Lęk przed wizytą spowodowany jest również tym, że wielu rodziców boi się przyznać do porażki, do tego, że nie są w stanie poradzić sobie z własnym dzieckiem. Obawy te, choć niesłuszne, są w pełni zrozumiałe, dlatego tak ważne jest to, by trafić do kompetentnego specjalisty, do którego będziemy mieć pełne zaufanie.
Wizyta u dziecięcego psychologa lub psychiatry może pomóc młodemu człowiekowi uporać się z różnego rodzaju lękami czy zaburzeniami. W przypadku dziecka w wieku szkolnym niekiedy wystarcza nawet już kilka sesji, w trakcie których można np. wyjaśnić rodzicom, że zachowanie ich pociechy nie jest wynikiem złośliwości czy głupoty.
Udając się z dzieckiem do specjalisty należy jednak zdawać sobie sprawę z tego, że psychiatra dziecięcy nie ingeruje w proces wychowania zdrowego dziecka, może jednak pomóc tym dzieciom, u których zmiany w zachowaniu spowodowane są chorobą. Z kolei psycholog dziecięcy zajmuje się zdrowiem psychicznym w ogóle, stąd też przed odwiedzeniem psychiatry dziecięcego warto najpierw udać się do psychologa, który jeśli uzna, że jego kompetencje są zbyt ograniczone z pewnością skieruje małego pacjenta do psychiatry.
– Często to psycholog dziecięcy jest osobą pierwszego kontaktu, jeśli jego interwencja nie wystarczy, bo problem okaże się zbyt złożony, może zasugerować rodzicom dziecka wizytę u psychiatry dziecięcego – wyjaśniają specjalizujący się w pracy z dziećmi eksperci z w Warszawie.
Kiedy zdecydować się na wizytę?
Do psychologa dziecięcego warto udać się, gdy mamy z dzieckiem różnego rodzaju problemy wychowawcze. Nie istnieje granica wiekowa po przekroczeniu której możemy pójść z małym człowiekiem do psychologa, niekiedy ma ona miejsce, gdy maluch ma dopiero kilka miesięcy. To właśnie psycholog dziecięcy jest tą osobą, która obiektywnie oceni zachowanie dziecka i która wspólnie z rodzicem poszuka źródła problemów.
Pomocy u psychologa warto szukać wtedy, gdy dziecko zachowuje się agresywnie, gdy ma trudności z nauką i koncentracją, gdy ma problemy w kontaktach społecznych, etc. W przypadku młodszych dzieci pomoc psychologa może dotyczyć również takich kwestii jak pożegnanie ze smoczkiem czy pieluchą, bowiem nie wszystkie dzieci przechodzą przez te etapy rozwoju bezboleśnie.
Pamiętaj!
Z wizytą u specjalisty nie należy zwlekać, bowiem im wcześniej problem zostanie rozpoznany, tym lepiej dla Ciebie i dziecka.
Zabawa, która pomaga
Integracja sensoryczna to zdolność dziecka do odczuwania, rozumienia i organizowania informacji zarówno tych dostarczanych przez zmysły, jak i tych pochodzących z własnego otoczenia. To właśnie integracja sensoryczna ma wpływ na rozwój dziecka, jego zdolność do nauki i samoocenę.
W trakcie Terapii Integracji Sensorycznej dziecko jest zachęcane do wykonywania takich aktywności, które wyzwalają w nim skuteczne i odpowiednie reakcje na bodźce sensoryczne.
Celem integracji sensorycznej jest:
- Poprawa koordynacji ruchowej i wzrokowo-ruchowej, co przekłada się m.in. na bardziej swobodne wykonywanie trudniejszych aktywności ruchowych z zakresu małej i dużej motoryki.
- Poprawa funkcjonowania układu nerwowego.
- Poprawa funkcjonowania sensorycznego.
- Poprawa koncentracji.
- Zapobieganie trudnościom w nauce czytania, liczenia i pisania oraz pomoc tym dzieciom, które z takimi trudnościami się zmagają.
- Poprawa stosunków z rówieśnikami oraz większe poczucie własnej wartości.
Terapia Integracji Sensorycznej dzięki wykwalifikowanemu personelowi, urozmaiconym zajęciom i twórczej atmosferze zazwyczaj jest dla dziecka przyjemnością. To właśnie terapia ruchem z wykorzystaniem specjalistycznego sprzętu umożliwia najmłodszym ćwiczenie przez zabawę funkcji sensorycznych i motorycznych.
Warto pamiętać, iż integracja sensoryczna jest jedynie jedną z metod wspomagających rozwój dziecka. O tym, jak najlepiej pomóc dziecku zdecyduje psycholog lub psychiatra dziecięcy. Dlatego nie pozwól, by Twój strach przed wizytą sprawił, że pozostawisz je bez pomocy.
